“De elektrocutie was een momentopname, de brandwonden draag ik mee voor de rest van mijn leven”
“Ik wil mijn verhaal vertellen om andere mensen te beschermen, om te voorkomen dat zij dezelfde fouten maken en brandwonden oplopen waarvan ze de rest van hun leven de gevolgen dragen.”
“Ik heb een opleiding A2 elektronica gevolgd en kon eind jaren 70 meteen aan de slag in een klein bedrijfje. Na 3 jaar veranderde ik van werk en verhuisde ik naar een firma die hoogspanningscabines installeerde voor grote Belgische bedrijven. De eerste 10 jaar voerde ik vooral gewone elektriciteitswerken uit bij particulieren, nadien werd ik in bedrijven ingezet. Ik had dus meer dan voldoende ervaring en lette zorgvuldig op de veiligheid.”
Kleine en grote incidenten
Paul herinnert zich heel wat kleine en grote incidenten, die gelukkig meestal zonder gevolgen bleven.
“De kleinste fout met elektriciteit kan al dodelijk zijn. Stel dat je de deur van een schakelkast vergeet te sluiten en er vliegt een duif tegen of er trippelt een rat naar binnen. De gevolgen zijn niet te overzien! Ik heb ooit in de Ardennen aan een hoogspanningscabine gewerkt. De kabels waren netjes uitgeschakeld, maar de stroomgroep trad plots in werking. De stroom bereikte de hoogspanningscabine via de transformator. Een van mijn collega’s raakte een boutje aan, waarna 11 000 volt door zijn lichaam raasde. Gelukkig had hij enkel zijn vinger verbrand. Ik herinner me ook een opdracht in een chocoladefabriek, eind jaren 90. De eigenaar wilde de spanning weer inschakelen terwijl wij nog aan het werk waren aan een verouderde open schakelkast. Gelukkig grepen we toen tijdig in. Het zijn de domste ongevallen die het snelst vergeten worden, maar die maken het verschil.”
De dag waarop alles veranderde
Paul heeft de film van zijn ongeval al honderden keren opnieuw afgespeeld in zijn hoofd.
“10 jaar geleden werd ik opgeroepen door een Belgisch bedrijf om aan een schakelkast te werken. Volgens de werknemers ter plaatse was alle elektriciteit een uur voordien netjes afgesloten en was de veiligheidschecklist correct ingevuld… wat niet het geval was! In de cabine waar het ongeval plaatsvond, waren alle kabels netjes verwijderd… behalve eentje die onder de grond liep en dus in eerste instantie niet zichtbaar was. Er zaten 3 zekeringen op die schakelkast en ik raakte de verkeerde aan. Ik verbrandde mijn hand tot op het bot en door de schok heb ik die kast opnieuw aangeraakt. Met als gevolg 2 bijkomende brandwonden, op mijn voorhoofd en neus.”
Alles opnieuw leren
“In het brandwondencentrum van het UZ Gent gaven ze me aanvankelijk een overlevingskans van 1 op 1 000. Ik heb gevochten voor mijn leven. Na een dagenlange kunstmatige coma bleek dat ik hersenschade had opgelopen, waardoor ik opnieuw moest leren praten, stappen, eten, noem maar op. Verder bestaat het tussenschot van mijn neus nu uit kraakbeen van mijn oor. Ik heb in 3 jaar tijd 13 operaties ondergaan en bezocht 9 jaar lang een kinesist omdat ik moeite had met polsbewegingen. De elektriciteit heeft mijn spieren en zenuwen niet gespaard, daarvan zijn de littekens op mijn rechterpols, voorhoofd en neus het blijvende bewijs. Zet een blinkende koperdraad onder spanning: hij wordt zwart en kraakt. Beter kan ik niet omschrijven wat er met mijn zenuwen gebeurd is.”
Een mentale uitdaging
Paul wordt nog elke dag geconfronteerd met de gevolgen van die fatale dag.
“Een elektrisering is een mentale uitdaging. Meer dan 10 jaar na het ongeluk heb ik nog altijd moeite met spiegels, omdat mijn blik steeds afdwaalt naar de littekens op mijn voorhoofd en neus. Elke brandwondenpatiënt kampt daarmee. De normaalste activiteiten, zoals winkelen of sporten, zijn op slag heel wat minder evident. Enerzijds omdat het fysiek niet evident is, anderzijds omdat je er mentaal klaar voor moet zijn om je in het openbaar te vertonen.”
Weer als elektricien werken, is uitgesloten.
“Je verdient goed je brood voor je gezin en van de ene dag op de andere valt alles weg. Die dag heeft mijn leven een nieuwe wending gekregen: Ik heb een opleiding tot restaurateur gevolgd en voer klusjes uit bij particulieren. Ik werd 10 jaar geleden geëlektriseerd en ben nu een brandwondenpatiënt. Dat eerste was een momentopname, het laatste ben ik voor de rest van mijn leven. Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken: neem de nodige maatregelen om dergelijk leed te voorkomen. Controleer zelf alle stappen en maak nadien een verslag van elk incident met elektriciteit. Waarom? Omdat collega’s uit die ervaringen kunnen leren. Gebruik die verslagen tijdens de opleiding, zelfs al zou dat betekenen dat de huidige opleidingen daardoor langer duren. Neem dit van mij aan: een goede opleiding redt levens.”
(*) Om privacyredenen is de voornaam van de getuige veranderd.
Als ondernemer bent u aansprakelijk voor eventuele ongevallen met elektriciteit. Hoe vermijdt u ongevallen? Door enkele fundamentele maatregelen te nemen…
Krijg een antwoord op de volgende vragen:
- Wat zijn de gevaren van elektriciteit?
- Hoe kunt u uw werknemers beschermen tegen die gevaren?
- Welke wettelijke bepalingen moet u naleven?