De PPA in 6 vragen en antwoorden

“Een PPA is een overeenkomst tussen een producent van groene energie en een afnemer ervan. Vaak treedt daarbij ook een tussenpersoon als ENGIE op. Hij geeft de garantie dat alle geproduceerde energie ook wordt afgenomen en dat de afnemer te allen tijde voldoende stroom krijgt. Anders gezegd: hij neemt het onbalansrisico op zich, zorgt voor het beheer van de elektriciteitsstromen, de bestemming van de reststromen en voor de boekhoudkundige verwerking ervan.

De relatie tussen de producent en de tussenpersoon noemen we de upstream-PPA, de relatie tussen de tussenpersoon en de eindklant is dan de downstream-PPA.”

“Je hebt vooreerst onsite en offsite PPA’s. Bij een onsite PPA wordt de energie op de site van de verbruiker geproduceerd, bij een offsite PPA – die ook virtuele of corporate PPA wordt genoemd – is dat niet het geval. Denk aan energie van windmolenparken op zee. De opgewekte energie wordt dan in het net geïnjecteerd. In beide gevallen kan er zowel een rechtstreekse binding zijn tussen producent en verbruiker als een koppeling via een tussenpersoon.

Daarnaast maken we een onderscheid tussen een fysieke en een financiële PPA. Bij een fysieke PPA is er sprake van een aankoop of een verkoop van stroom, waardoor dit onder de btw-regeling valt en het in de boekhouding als opbrengsten of kosten wordt opgenomen. Een financiële PPA is een financieel product en valt onder de financiële activa. Daarbij wordt op het einde van de maand een afrekening in min of plus gemaakt. Het saldo wordt in het financiële resultaat verwerkt.”

“Een PPA is geschikt voor grote bedrijven met een jaarlijkse energiebehoefte tussen 2 en 4 megawatt gedurende 2.000 à 2.500 uren per jaar. Zo is een virtuele PPA bijvoorbeeld interessant voor een gebruiker met een totale jaarlijkse energiebehoefte van minstens 5 à 10 GWh. Onshore PPA’s worden meestal gecontracteerd per windpark. Voor offshore PPA’s wordt doorgaans een percentage van het park onder de vorm van een PPA gecontracteerd.

KMO’s die ook willen bijdragen tot de energietransitie vinden hier meer geschikte oplossingen. ” 

“Je hebt PPA’s die voor een korte tot middellange duurtijd van 2 tot 10 jaar worden afgesloten. Ze zijn vaak gekoppeld aan energieprojecten waarvan de subsidies zijn weggevallen en doorgaans ook iets goedkoper. Daarnaast heb je PPA’s voor een langere termijn voor nieuw te bouwen energieprojecten. We spreken dan vaak over 15 à 25 jaar. Dat komt overeen met de levensduur van een windturbine.”

“Om te beginnen neem je de hele productie van de productie-installatie af, ook al heb je die niet op elk moment nodig. Daardoor heb je een volumerisico, want je weet op voorhand niet hoeveel stroom er wordt opgewekt in de installatie waarvoor je een PPA afsluit.

Daarnaast is er een profielrisico omdat je niet weet of de stroom wordt geproduceerd op een moment dat de marktwaarde op het moment van productie hoog of laag is. Bij een windturbine ben je afhankelijk van de wind, bij zonne-energie van de zon.

De kunst is om een zo goed mogelijke match te hebben tussen het productieprofiel van het energieproject en het verbruiksprofiel van de gebruiker. Om de risico’s te beperken, kan je meerdere PPA’s afsluiten en dat voor verschillende energievormen. Doorgaans kan je zo 50 à 75% van je energiebehoefte afdekken. De laatste 25% zijn moeilijk, tenzij je overbrugt met batterijen.

Ten slotte heb je een prijsrisico. Je werkt met een vaste prijs op lange termijn. Als de marktprijzen dan geruime tijd onder die prijs liggen, heb je een concurrentieel nadeel.

Het voordeel is dan weer dat je garanties van oorsprong voor je elektriciteit krijgt, die je nodig hebt om te bewijzen dat je groene stroom gebruikt.”
 

“De ene PPA is de andere PPA niet. Alleen al de vraag wie het onbalansrisico draagt als de opgewekte stroom afwijkt van de verwachte productie kan voor 10 à 15% prijsverschil zorgen.”

Een aantal bedrijven ondertekenden al een PPA met ENGIE. Zo ook Atlas Copco, dat in dit artikel vertelt waarom.